ออกเดินทางตามหา ล่าสิ่งที่คิดว่าขาด
ยิ่งเดินก็ยิ่งไกล เพราะใจไม่เคยได้อยู่กับตัว
เสาะหาช่างยากเย็น สิ่งที่เห็นใยไม่เป็นเช่นใจ
ไขว่คว้ามากมาย ไม่พอเสียที
มีแค่นี้มันก็ดีมากตั้งเท่าไร
และแค่ไหนถึงจะมีได้พอใจสักที
ในวันที่เรายังได้สูดเอาลมหายใจเข้าปอด
ได้ทอดปลากิน
มีเงินทองจนกองเป็นเขาลูกใหญ่
ไฉนใจถึงสุขได้ไม่เท่ากัน
ฉะนั้นมีอะไรที่มันสำคัญ กว่าการ
ที่ยังได้หายใจเข้าปอด ได้ทอดปลากิน
เสาะหาไปตั้งมากมาย และสุดท้ายอะไรที่ได้มา
มีของท่วมกาย ใจสุขไม่มี
มีแค่นี้มันก็ดีมากตั้งเท่าไร
และแค่ไหนถึงจะมีได้พอใจสักที
ในวันที่เรายังได้สูดเอาลมหายใจเข้าปอด
ได้ทอดปลากิน
มีเงินทองจนกองเป็นเขาลูกใหญ่
ไฉนใจถึงสุขได้ไม่เท่ากัน
ฉะนั้นมีอะไรที่มันสำคัญ กว่าการ
ที่ยังได้หายใจเข้าปอด ได้ทอดปลากิน
มีแค่นี้มันก็ดีมากตั้งเท่าไร
และแค่ไหนถึงจะมีได้พอใจสักที
ในวันที่เรายังได้สูดเอาลมหายใจเข้าปอด
ได้ทอดปลากิน
มีเงินทองจนกองเป็นเขาลูกใหญ่
ไฉนใจถึงสุขได้ไม่เท่ากัน
ฉะนั้นมีอะไรที่มันสำคัญ กว่าการ
ที่ยังได้หายใจเข้าปอด ได้ทอดปลากิน
ยิ่งหายิ่งไม่เห็น เพราะใจมันไม่จำเป็นจะต้องหา
คนเดียวที่จะรู้ว่า หัวใจเธออยู่ที่ไหน
ลองหยุดคิดดูสักหน่อย ค่อยๆ ก้มหน้าลงไป
ไม่ใกล้ไม่ไกล อกซ้ายนี่เอง
มีเงินทองจนกองเป็นเขาลูกใหญ่
ไฉนใจถึงสุขได้ไม่เท่ากัน
ฉะนั้นมีอะไรที่มันสำคัญ กว่าการ
ที่ยังได้หายใจเข้าปอด ได้ทอดปลากิน
เสาะหาไปตั้งมากมาย และสุดท้ายอะไรที่ได้มา
มีของท่วมกาย ใจสุขไม่มี